IN MEMORIAM – STOJAN MAKSIMOVIĆ, arhitekta
Udruženje arhitekata Srbije, Veće Velike nagrade arhitekture i Društvo arhitekata Beograda sa velikim žaljenjem obaveštavaju svoje članove i stručnu javnost da je preminuo naš dragi kolega Stojan Maksimović, uvaženi arhitektonski stvaraoc, koji je dao vrhunski doprinos u svom profesionalnom radu i stvaranjem bolje arhitekture u Srbiji, kao i van naših prostora, dobitnika Velike nagrade arhitekture za životno delo Udruženja arhitekata Srbije.
BIOGRAFSKI I RADNI PODACI
Stojan Maksimović (1934 – 2024.)
Rođen je u Subotici, gde je pohađao osnovnu školu u Subotici, Beogradu i Vršcu, a od 1945. gimnaziju u Subotici i Valjevu, gde je maturirao 1952. Upisao se na studije arhitekture na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu 1952.godine. Kao stipendista IASTE radio je u ateljeu prof. Josefa Vidmana, na Arhitektonskom fakultetu u Minhenu od 1957-1958. Diplomirao je na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu 1959.godine.
Po završetku Arhitektonskog fakulteta u Beogradu , radio je u Urbanističkom zavodu grada Beograda od 1960 - 1970, a od 1970. do 1982. u Direkciji za izgradnju i rekonstrukciju grada. Kao afirmisan stvaralac, u naponu stvaralačke snage odlazi iz zemlje, nastavljajući stručnu delatnost u Kuvajtu, gde četiri godine, kao rukovodilac međunarodnog multidisciplinarnog tima, radi na svim elementima velikog projekta Kongresnog centra i Bajan parka. Bez sreće da taj veliki poduhvat bude ostvaren, nastavlja karijeru u Minhenu, u firmi Leonard Mol, GMBH, a od 1987. i u SAD. Tamo se priključuje zajednici arhitekata TAK (The Architects Collaborative), glasovitoj po V. Gropiusu, ostvarivši, pored ostalog, Univerzitetsku biblioteku (Northeastern University Library) u Bostonu. Posle bankrotstva velikog TAK-a 1992, osniva vlastiti arhitektonski studio Stojan Maksimovic Architect u Nahantu – država Masačusets (SAD). Bavi se arhitektonskim projektovanjem stambenih i javnih građevina, a na početku karijere i urbanističkim projektovanjem. Višestranost njegove umetničke ličnosti dokazuje i bavljenje akvarelnim slikarstvom. Za svoja pojedinačna dela nagrađen je saveznom nagradom dnevnog lista “Borba” (1977), Oktobarskom nagradom grada Beograda za istu godinu, a za ukupan opus najvećim kolegijalnim priznanjem Udruženja arhitekata Srbije – Velikom nagradom za arhitekturu, 1990. godine.
Arhitektonska ostvarenja - deo:
Restoran “Ušće” na levoj obali Save u Beogradu (1960–63)
Zgrada Skupštine opštine Novi Beograd (1961–73)
Zgrada V opštinskog javnog tužilaštva u Ustaničkoj broj 14 u Beogradu (1965–68)
Centar “Sava” u Beogradu (1977)
Hotel “Interkontinental” u Beogradu (1979)
Stambena zgrada na uglu Južnog bulevara i Maksima Gorkog u Beogradu (1971–74)
Stambene zgrade u nizu u Strumičkoj ulici u Šumicama u Beogradu (1972–74)
Sportski centar “Vračar” između ulice R. Koraća i Kneza od Semberije u Beogradu (1967–69)
Stambeni soliter u Mileševskoj ulici broj 51 u Beogradu
Porodične stambene zgrade u Mugebi na Istarskoj obali kraj Poreča (1977)
Stambene zgrade u Pao Altu, Kalifornija, SAD (1998)
Studentski centar William and Marry u Vilijamsburgu
Sopstvena porodična kuća u Nahantu, Massachusetts, USA (1996) i dr.
Urbanistički projekti - deo:
Rekonstrukcija centra Skoplja (u timu, 1965)
Detaljni urbanistički projekat rekonstrukcije Bulevara vojvode Stepe u Beogradu (1967)
Urbanistički plan rekonstrukcije bloka između ulica Deligradske, Tiršove, Kralja Milutina i Birčaninove u Beogradu (sa M. Jakšić, 1967)
Urbanističko (sa D. Kadović, 1967) i arhitektonsko rešenje XI i XII mesne zajednice na Vračaru u Beogradu (1972–74)
Urbanističko rešenje rekonstrukcije poteza od Kalemegdana do Slavije u Beogradu (sa B. Novakovićem, prva nagrada ex aequo, 1968) kao i mnogobrojni projektu u zemlji i svetu.
